vrijdag 29 maart 2013

Even stilstaan

Dat ik in dit leven al een portie verdriet gekend heb. Dat het leven niet altijd even mals was. Dat ik mezelf afvroeg waarom zoveel tranen mijn pad kruisten. Dat het niet eerlijk was om afscheid te nemen. Dat mag ik zeggen. Helaas.
Zo nu en dan smakt het leven ons keihard op de grond. Met wat 'geluk' hou je er 'slechts' wat blauwe plekken aan over.
Het leven komt, en het gaat...dat weten we. Maar dat gaan, dat went nooit.

En toch, dat verdriet krijgt ergens een plaats. Of moet een plaats krijgen. Dat hoort zo, zeggen ze. Ook al lijkt het inwendig alsof het gisteren was. Alsof je lichaam en geest het doorleeft, maar nooit vergeet.

En het leven draait door. Zeggen ze ook. Ik ben dankbaar voor alles wat ik in mijn leven heb. Maar ik vergeet het regelmatig, omdat het leven, die draaimolen, zo headspinning is.
Op zulke momenten wordt mijn molen wel eens stilgezet. Door verhalen of door gebeurtenissen rondom me.
Toevallig. Of misschien niet toevallig. En kruisen die verhalen net een drukke etappe in mijn leven. Een signaal om even halt te houden. Een moment nemen om te kijken of je nog wel de goede richting uitgaat.

Vandaag kruiste zo'n verhaal mijn pad. Een prachtige, trieste, maar ook krachtige blog van een jonge papa greep me bij de keel. Scherpe, pijnlijke, maar ook liefdevolle woorden. En beelden die in feite nog meer zeggen dan woorden deze keer.

Hij staat in mijn favoriete blog-lijst, zodat ik hem altijd terugvind. En ik denk dat ik hem, meer dan eens, ga lezen en herlezen en herlezen...even stilstaan in die mallemolen van me. Gewoon stilstaan. Omdat andermans leven even stilstaat. Niet te veel gevraagd, lijkt me.



9 opmerkingen:

  1. je deed mij al stilstaan daarstraks, toen je de link deelde... mooie woorden van je! mij raak je keer op keer!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Verdriet is zó heftig maar we moeten wel door. Soms ben ik verdoofd en vraag ik me af waarom ik dit allemaal heb moeten meemaken. Het blijft een gevecht met mezelf.Ik heb doorgeklikt op je link, zo heftig maar ook zó mooi in beeld gebracht.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, hé...om heel erg stil van te worden. Bedankt voor je reactie en ... veel moed
      x

      Verwijderen
  3. Bedankt voor je mooie woorden,
    Bedankt om even stil te staan,
    Tom

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Geen dank, Tom. Je brengt het op zo'n serene manier, in beeld en in woord. Ik blijf meelezen en mee-hopen dat jullie dit overwinnen. Veel sterkte.
      Isabelle

      Verwijderen
  4. Aangrijpende, en tegelijk " mooie" blog. Je voelt de liefde.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, hé... je zou er een boek van kunnen lezen. Ontnuchterend boek, maar hemelsmooi. Bedankt voor je reactie, Ellen!

      Verwijderen
  5. Met dikke traanstem aan het lezen gegaan...

    Katrien x

    BeantwoordenVerwijderen