woensdag 26 maart 2014

Runner's high

Die befaamde runner's high...daar maak ik me geen illusies over.

Ze.bestaat.gewoon.niét. Punt.

En als ze bestaat, zal ik ze wellicht nooit vinden. Lopen is soms vloeken en zuchten en vloeken en... grmpfffff...sakkeren op dat kuiltje of dat ene steentje waar je net bijna over struikelde. Op je ademhaling, die doet vermoeden dat er een acuut zuurstoftekort is, op dat pijntje in die kuit daar, op de zon die toch wel warm is, op de wind die net iets te hard waait,...
En weet je wat, ik heb er vrede mee.
Met het feit dat het afzien is. Met het feit ook dat ik verre van een elegante gazelle ben. In mijn hoofd ziet het er uiteraard ultra-elegant uit en wil ik geloven dat ik zo'n strakke, lopende sportbabe ben.


Dat ik het niét ben, vertelt mijn onelegante schaduw me tijdens een zonnig loopje. Al een geluk dat ik mijn gezucht en bijbehorend roodaangelopen gezicht er niet uit kan afleiden. Lopen voor een spiegel, het zou mijn ergste demotivator zijn.

Geen runner's high voor mij dus. Maar het goede nieuws is dat ik toch weer een ferme runner's boost te pakken heb. Ondanks bovenstaande klaagzang.
Drie keer per week loop ik nu. Zo'n 6 à 7 km per sessie. Wat een prestatie voor deze onelegante gazelle. En bovenal: het enthousiasme overstijgt momenteel het gezucht (dat nog steeds aanwezig is, ja). Het is zelfs een blog waard. Kan je nagaan...!

Een korte analyse leerde me dat drie keer per week lopen nog steeds een grote opgave is. Anderzijds is drie keer een must. Nee, één keer is echt niet voldoende. Met de regelmaat van drie verbetert de conditie grandioos, waardoor het gezucht en gezweet afneemt met de keer. Gevolg? Jezelf de tweede of derde keer in je sportkleren hijsen, wordt zowaar makkelijker. Om nog maar te zwijgen van die strakkere billen. ;)

Want daar doen we het toch allemaal voor, niet? De eerste lopende vrouw die zegt dat de strakkere contouren geen motivatie vormen...die moet ik nog tegenkomen.
Of doen we het allemaal... om één te worden met de natuur, puur voor de fun, of voor de gezonde geest ...yeah, right... :) :)

:)

vrijdag 21 maart 2014

Small things, great love

Kleine propjes geluk zijn het. Ze maken mijn leven nét iets kleurrijker. Kleine, onbeduidende ... ja, banale dingen. Maar ze creëren een grote wereld van verschil.
Wat er ook gebeurt, ze toveren àltijd een smile op mijn gezicht!



Uit de bol gaan met de jongste op Happy van Pharrell



De lekkere knabbels bij een frisse gin-tonic

Versgewassen lakens

Me, myself &... massage

De voetbaldrive van mijn kleine/grote boys

Een wekkerloze ochtend

Oude foto's bekijken (#nostalgie)

Zonnewarmte op je rug

Het net bestelde festivalticket in de mailbox

Pinnen op Pinterest (#inspiratie!)

Een lege strijkmand (#wishfulthinking)

In de auto ongegeneerd meekwelen met de radio

Op dit heerlijke deuntje, bijvoorbeeld




maandag 10 maart 2014

Zonne-energie

De voorbije, zonnige dagen leverden het overduidelijke bewijs dat de mens op zonne-energie leeft. Een enkele warme zonnestraal en...

Ramen en deuren zwieren open...
Tuinsets mogen vanonder het tuinhuis-stof...
BBQ-gerief ondergaat al een eerste test...
Mojito's en andere zomerse godendranken vloeien rijkelijk...
Zomerschoenen en rokjes promoveren naar het voorste schap in de kleerkast...
Het hele dorp schuift geduldig aan bij de plaatselijke ijsjesboer...
De wereld herleeft en - oh joy! - mensen lachen opnieuw! Zeer welkom, in een tijd waar verzuring en pessimisme steeds meer de plak zwaaien.

Niets beter dus dan de zon op je snoet!
Het was dan ook een schitterende krokusvakantie dit jaar. Geen sneeuw, geen regen...geen wanhopige mama, koortsachtig op zoek naar indoor-activiteiten voor de kids. Nee, gewoon de tuin in en ravotten maar. Hoe makkelijk kan het zijn?

De wasmachine dacht er wellicht anders over. Om het ding (en mama) te sparen van al die vuile ravot-broeken trokken we er regelmatig op uit.
Een dagje Brusselen, met een bezoekje aan Expo 14-18 in het Legermuseum en Autoworld.
Een namiddagje cinema voor de nieuwe Lego-film, waarbij papa wat slaap inhaalde en mama zich zuchtend stortte op de popcorn. Al was de moraal van het verhaal wel een mooie, moet ik toegeven.
Een picknickje in Bokrijk deden we ook...een klassiekertje, maar altijd leuk.
Quality time met een grote Q!

De carnavalsgekte lieten we, zoals steeds, aan ons voorbijgaan. Hier geen fans van verkleedpartijen, hersendodende muziek, confetti in de onderbroek of slechte snoep die een jaar na datum bijna versmolten is met de binnenkant van de kast.
Carnaval voelt altijd als een regelrechte aanslag op het welzijn van mijn zintuigen. Nooit heeft het me kunnen bekoren, en als ik me dan toch eens een keertje liet verleiden, dan wist ik meteen weer waarom. ;) Het zal met mijn hoogsensitieve aard te maken hebben, die te snel overprikkeld geraakt van al dat geweld, vermoed ik.

Het jaartje extra op de teller reken ik niet mee als factor van invloed. Die nieuwe achterdeur vierden we dus ook. Met bubbels, lekker eten en véél zon!

You get what you deserve, zeggen ze dan... :)




maandag 3 maart 2014

Maart

Wow, wow...maart is er al! 

Maart

Lentemaand
Windmaand
Buienmaand

Verjaardagsmaand

De maand waarin ik een nieuwe achterdeur krijg...weeral.
Verjaren is ook niet meer wat het geweest is.
10 jaar geleden hét event van het jaar, dat met grote trom ingehuldigd werd.
Nu steeds meer een noodzakelijk kwaad, dat bijna anoniem mag passeren.

Anderzijds, al een geluk dat we nog mogen verjaren. EN het is hét excuus om jezelf eens behoorlijk in de watten te leggen.
Dus nemen we die nieuwe achterdeur er gewoon bij. 
En 7 is best een mooi getal, toch, voor een achterdeur?